E case non chegamos a Ordes (Domingo 20 de Xuño)

(DESTA PARTE DA VIAXE NON HAI TESTEMUÑA GRÁFICA)

9:40. Hotel Axor Feria.
-Estamos todos preparados? Pois imos baixando...
-No cartel poñía que con estar dez minutos antes da hora era suficiente...
-Bah, total non estabamos facendo nada nas habitacións.

9:50 Hotel Axor Feria.
ISABEL: Estou empezando a poñerme nerviosa...
(...)
ISABEL: Hai demasiada xente esperando, como veña o autobús de 11 prazas, non cabemos.

9:55. Hotel Axor Feria.
ISABEL: E o autobús que non chega, imos perder o avión.
RAQUEL: Rapaces, achegádevos aquí, máis cerca de onde para o bus.

10:00. Hotel Axor Feria.
ISABEL: E nada, que non vén, mira que como tarde o mesmo que onte... imos perder o avión.
(...)
ISABEL: Pois imos perder o avión, non nos vai dar tempo a facturar...

10:05. Hotel Axor Feria.
ISABEL: Aí vén o bus, non cabemos.
CONDUTOR: Pero, aquí hai moita xente, non caben todos.
RAQUEL: Xa, pero nós temos reserva...

10:10 Hotel Axor Feria.
ISABEL: Non chegamos, non chegamos.

(...)
ISABEL: Ah! e por riba temos que agardar por eses que chegan retrasados. Nada, perdemos o avión.

10:35. Aeroporto de Barajas. T4.
RAQUEL: Temos que facturar nesas máquinas.
ISABEL: Pero, esa é a cola para entregar as maletas? Perdemos o avión...

10:40. Auto Check-in Iberia.
RAQUEL: Di que non atopa o avión correspondente a este localizador.
ISABEL (a un empregado de Iberia): A máquina non nos deixa facturar. Somos un grupo...
EMPREGADO DE IBERIA: Teñen que facturar e sacar a tarxeta de embarque nesas máquinas e logo entregar as maletas no mostrador.
RAQUEL: Nuria, Sofía, collede as vosas maletas e ide á cola dos mostradores. É esta que empeza aquí enfrente, xira alá ao final á esquerda e debe ter como 50 metros máis de longo.

10:45. Auto Check-in Iberia.

Lorena, cinta da maleta e tarxeta de embarque.

Dani, cinta da maleta e tarxeta de embarque.

Isabel, cinta da maleta e tarxeta de embarque.

(...)

Sofía, cinta da maleta e.... a máquina non imprime a tarxeta de embarque!

ISABEL (a un empregado de Iberia): A máquina non nos imprime a tarxeta de embarque, saímos as 11:45, somos un grupo de cinco alumnos e dúas profesoras....

EMPREGADO DE IBERIA: Claro, agora teñen que facturar no mostrador, a máquina xa non lles deixa facturar máis.

11:00. Cola de facturación de Iberia

(a outros mil tampouco lles funcionou a maquiniña)

ISABEL: A onde vai vostede? Ah, a Tenerife. Pois nós somos un grupo de cinco alumnos e dúas profesoras que vimos de Polonia e imos a Santiago e o noso avión sae as 11:45, imos perdelo.

(...)

ISABEL: Moitas grazas, adiantar unha posición na cola xa é moito. Sabe? Nós somos un grupo de cinco alumnos e dúas profesoras...

(...)

ISABEL: Si, claro. Nós somos un grupo de cinco profesoras e dous alumnos que...

11:15. Cola de facturación de Iberia.

EMPREGADO DE IBERIA: O matrimonio do neno no colo e o grupo de estudantes.... veñan comigo por aquí, por favor....

RAQUEL: Pero... onde nos leva este?

ISABEL: Somos un grupo... imos perder o avión... saímos ás 11:45...

11:20. Mostrador de facturación de Iberia. Neste non había cola...

ISABEL: Somos un grupo de dúas profesoras e cinco alumnos que viaxamos a Santiago...

RAQUEL: A esta señorita xa llo contaches hai un momento...

11:25. Control de seguridade. Bastante antes do arco.

ISABEL: Somos un grupo de dúas profesoras e cinco alumnos, temos que coller o avión de Santiago das 11:45, non chegamos...

GARDA DE SEGURIDADE: Hai que madrugar máis...

11:30. Control de seguridade. No arco.

GARDA: Ten que abrir a maleta de man. Que é ese polviño branco que leva nos saquiños de tela?

ISABEL: Sal mineral das minas de Wieliszka en Polonia. Son patrimonio da humanidade e somos un grupo.... que imos perder un avión.

11:35. Control de seguridade. Despois do arco.

- Embarcamos pola K91, nese cartel di que tardamos 10 minutos en chegar.

-Correde...

-Eu non podo, levo o ordenador, a mochila, o bolso...

-Christian, corre e cando chegues alá di que somos un grupo de cinco alumnos e dúas profesoras, que todos os que faltan chegan detrás de ti

11:44. Porta K91.

A porta asignada ao noso avión era a última da terminal, non había outra que estivese máis lonxe.

-Pasen estabamos agardando por vostedes... non busquen os seus asentos, a xente xa se recolocou, séntense onde atopen un oco.

ISABEL: Pensei que me daba un infarto.

- O que faltaba...

FIN DA VIAXE.

Ultimo día en Pszczyna. (Sabado 19 de Xuño).

8:00. Recollida no hotel do grupo 1.
ISABEL: Nenos (a Leopoldo e Xosé Manuel) a ver se preparades unha nota de prensa para enviar o luns, durante as horas que tedes que esperar no aeroporto.

14:00. Adeus a Pszczyna.

15:30. Despedida no aeroporto de Krakow.
Abrazos, bicos, moitos bicos, algunha lágrima, palabras de despedida dos polacos en castelán e dos galegos en polaco, aplausos, plans para atoparse no Facebook, no Twenti, en persoa outra vez, aquí ou alí, e últimas fotos.

22:00. Aeroporto de Barajas.
- Onde se colle o bus para ir ao hotel?
- Aquí, dixo Marisol que pasan cada cinco minutos.

23:00. Parada de autobús.
LORENA: O condutor do autobús que levou aos nenos e a Isabel dixo que o seguinte pasaba en dez minutos, non?
NURIA: Pois levamos agardando xa máis de media hora.
LORENA: Os minutos madrileños son moi diferentes aos galegos.
(...)

ISABEL (ao teléfono): Onde estades, nenas?
RAQUEL: Acabamos de subirnos ao bus, imos camiño do hotel.

Pszczyna. Sexto largo. (Venres 18 de xuño)

8:00. Instituto de educación secundaria de Pszczyna.

O profesorado traballa no deseño das actividades do próximo curso. O alumnado recibe unha clase sobre o tema da arquitectura polaca feita a base de madeira.

SOFIA: A sala da miña casa é como de aquí a alí. E a da túa?

DANI: Eu vivo nun piso polaco. Sabedes como é un piso polaco? (...) Un piso polaco é un piso de aquí a aí. E xa pasaches pola sala, polo salón, polos tres dormitorios e a cociña.

11:30. Xantar.

Xarope de amorodos de postre. Justina tomou dous vasos.

ISABEL: Despois de sete días acábome de decatar de que o comedor e o salón de actos son o mesmo, están na mesma sala!

12:30. Excursión ao parque tecnolóxico Dam in Laka.

Dominica puxo traxe de astronauta. Paseo polo dique de tres quilómetros do encoro que dá de beber a Silesia.

SOFIA: Non entendo como aos polacos lles costa tanto falar o lituano se é o mesmo ruido!

16:30. Hora de ir de compras para levar recordos á familia.

Camisetas, bisontes (de peluche), figos confitados, máis camisetas, marmelada de cereixas, un óleo dun artista local, ámbar, "woaiuwa udilf z faovicja" en bote de cristal -aínda así non saberemos o que é ata que o probemos-, ámbar con mosquito, xarope de árbore, paté de setas...

-Non mercas nada, Nuria?

-Perdoa, Dani, pero mercaches un dragón feísimo.

-Si, pero imaxina que chegas á casa e vive.

-Pero ti dáste conta do que acabas de dicir?

18:30. Cea de despedida.

Presiden o tenente de alcalde e o concelleiro de economía. Lugar: "Kuchinia i Wino", seguramente o lugar máis elegante da vila ao que a xente acudiu coas súas mellores galas. Discursos de despedida, entrega de regalos aos convidados, bicos, abrazos e copiosas lágrimas.

-Non me aclaro con isto dos bicos. Cantos se supón que hai que dar?

-A min pásame igual, a metade das veces parece que fago un break dancing.

-Si e non sei cales dan o primeiro bico pola esquerda. Nunha destas chocas de fociños contra alguén.

-Sabedes como é? Os lituanos dan un bico, os galegos damos dous e os polacos dan tres.

-Lituania 1, Galicia 2, Polonia 3. Parece o marcador dalgún deporte.

(...)

- Viches o Headmaster? Como nos bicou a todos os extranxeiros, as profesoras de aquí metéronse con el e foinas bicando a todas unha por unha.

Pszczyna. Quinto largo. (Xoves 17 de xuño)

8:00. Instituto de Educación Secundaria de Pszczyna.

PROFESORADO. Traballo de creación de portas e rangos para subir á rede o e-journal.

ALUMNADO. Asistencia a unha clase de primeiros auxilios e participación noutra de música para aprender unha canción en polaco.

SOFIA: Onte tivemos unha festa e todos tocan instrumentos ou cantan. Tomas e a morena aquela, a guitarra, Victoria, Raminta e Haroldas, o piano...

CRISTIAN. E nós nin a frauta.

LORENA: Tocamos a frauta a base de broncas.

11:30. Xantar. Sopa de eneldo e zanco de polo.

- Dani, entendes algo?

- Non, pero eles tampouco a nós así que, que se fastidien.
(...)

- Que dixo ese?

- Dicía que os bombóns se derreteron por culpa do sun.

(...)

- Que fixestes esta mañá?

- Cantar en algo raro.

- Raro que quere dicir? En polaco?

12:30. Sobremesa deportiva no lago: carreiras de sacos, trineos e canoas.

NURIA: Non che parece que o aire de aquí e diferente ao de alá.

DANI: Siiii... Aire polaco.

13:30. Coincidimos casualmente cunha reportaxe de voda digna de mención.

Inicio clásico: ela á dereita e el á esquerda, ela á esquerda e el á dereita, ela diante e el detrás, ela detrás e el diante, ela de pé e el agachado, el agachado e ela de pé, ela en brazos del de fronte, a un lado, ao outro.

Desenvolvemento creativo: os dous sentados na area, un sentado e a outra deitada, un deitado e a outra sentada, os dous deitados un carón do outro, un enriba da outra, a outra enriba do un, un bico curto, un bico longo, un bico moi pero que moi longo, os dous saltando no aire, os dous a rolos pola area, descalzos e mollando os pés na auga.

Remate transgresor en plan "Ata onde van chegar estes?". Pois si, ata o límite, acabaron mergullándose como buzos, como "noivos rá", aparecendo para as fotos desde o fondo das augas vestidos de noivo e noiva! Ao final quixemos crer que eran modelos de axencia gravando unha reportaxe con dúas cámaras de vídeo e unha de fotos. Iso, ou ampliar o concepto de "horterada".

RAQUEL: Xa vos dan auga normal?

NURIA: A min aínda non. Só me dan auga con gas.

16:30. Barbacoa de chourizos crioulos con mostaza e ketchup.

Houbo quen comeu só un, houbo quen comeu dous e houbo un tal Christian que devorou catro. Houbo un estruturalista que investigou o concepto inverso, no canto da salchicha con mostaza, a mostaza con salchicha.

ISABEL: A ver se imos tomar un café que eu quero un té.

18:00. Velada teatral e musical.

Representación dunha peza de dez minutos, "Maiden Wedding" de A. Fredo, na que participaban tres alumnas e dous alumnos e que evocaba unha premesa entre dúas amigas que decidiran non coller mozo nunca.

As actuacións musicais consistían na interpretación de varias pezas do repertorio tradicional polaco por parte de dúas alumnas e un alumno, dirixidos pola profesora de música que tamén cantaba cos demais. Logo actuaría un trío de teclado, guitarra eléctrica e vocalista con varias pezas de música entre pop e rock. Pecharía o acto a actuación multitudinaria de todos os participantes no programa Comenius coa canción que aprenderan pola mañá.

LORENA: Eu perdín a coordinación, nin para tocar as palmas sirvo.

Quedaba aínda unha sorpresa: a coordinadora xeral fixo saír representantes dos outros países a improvisar algunha interpretación musical. Os lituanos fixeron un baile de corro infantil acompañados polo teclado onde unha alumna tamén interpretou unha peza en solitario e logo un alumno outra con guitarra.

Un membro da expedición galega cantou a capela "Garota de Ipanema" para que non se puxese en dúbida a nosa cultura musical, hai testemuño gráfico do valente espontáneo.

O acto rematou coa repetición de "Hit the road, Jack" peza de jazz interpretada pola brillante cantante polaca que xa amenizara o día da benvida.

AUDRONE: When are we going to have our trip to the lake?

XOSÉ MANUEL: In the evening, ou? Dixen "ou"! Pero mira que son animal!

Aclaración

Onte pola noite, cando chegamos ao hotel, foise a luz, por iso non houbo nin blog nin fotos. Agora estamos poñéndonos guapos para a cea de despedida, que é as seis da tarde. Tal vez pola noite poidamos seguir co noso diario...

Pszczyna. Cuarto largo

06:30. Hora de erguerse, despois de dúas horas e media de luz.

08:00. Encontro no autobús e saída para Cracovia.

10:00. Visita ao castelo e catedral Wavel.

SOFÍA: E logo din que os rapaces non queremos aprender, pero se non nos dan nin tempo para mirar!

XOSÉ MANUEL: Parecemos Espidi González.

SOFÍA: Profe, ti sempre estás dicindo chistes.

10:15. Rúa Kanonicza.

RAQUEL: Nun cuarto de hora levamos vistos un castelo, unha catedral e un panteón.

LEOPOLDO: Esa fachada está decorada coa técnica do esgrafiado.

XOSÉ MANUEL: É moi común en Praga.

LUCI: Arredemo, estes españois saben máis de Cracovia ca min.

11:00. Rynek Glówny (praza do mercado).

Outra foto de grupo, e levamos...

DANI: estou tan cansado, que estou como que estou aquí, pero non estou.

NURIA: Comprades cada parvada!

12:00. Ao pé da torre de Santa María.

- Aí sae xa o trompetista para dar as doce. Representa a un ao que lle meteron unha frecha na gorxa hai catrocentos anos, por iso vai cortar de golpe a música.

(...)

- Cortar cortou de golpe, pero agora está saudando co brazo, vaia maneira de morrer!

- Non muller non, é que está espernexando.

13:30. Tempo libre para comer.

- Por fin comemos a unha hora normal.

15:30. Visita á Universidade.

- Este é o colexio onde deu clases Copérnico. Tedes quince segundos para velo.

- Vale.

- Marchamos.

- Eh? Xa?

- Pareceume ver a alguén coñecido aí dentro.

- Eran Don Xoan Carlos e Dona Sofía inagurando algo aquí...

- Non eran eles, era unha foto.

16:30. Minas de sal de Wieliczka.

- Fixádevos unha mina de sal que é patrimonio da Unesco.

- De quen dis que é a mina?

- Profe, que España vai perdendo 1-0 contra Suiza.

- Quen che dixo tal cousa?

- O meu correspondente, que lle chegou polo móbil.

- Estanche tomando o pelo. Como vai ter cobertura se estamos enterrados a máis de 100 metros de profundidade?

- Pois eu teño cobertura.

- Esta mina ten catedral e zona wifi.

21:00. Pszczyna.

FIN.

Pszczyna. Terceiro largo.

8:30. Instituto de Educación Secundaria de Pszczyna.
VÍDEO: Entrevistas 8 Interviews:
Suso de Toro -escritor.
Emilio Pérez Touriño -político.
Xosé Ramón Gayoso -presentador.
Jesús Vázquez -conselleiro.
Iván Raña -atleta.
Alberto Bouzas -cardiólogo.
Ángel Carracedo -científico.
Susana Seivane -gaiteira.

PRESENTACIÓN 1: O Barroco, un estilo europeo. Exemplos arquitectónicos en Polonia, Lituania e Galicia (España).

PRESENTACIÓN 2: Festividades e celebracións tradicionais en Galicia (España).

9:30 Presentacións dos equipos polaco e lituano.

11:30 XANTAR. (Ás 11:30!)

12:15 Visita á exposición sobre o IES Maruxa Mallo no instituto anfitrión.

12:30. Saída para a visita aos campos nazis de exterminio de Auschwitz e Birkenau.

13:30-18:00. Visita ao inferno.

Saímos co corazón encollido.

FIN

Pszczyna: segundo largo

08:45. III LICEUM OGÓLNOKSZTALCACE.

- Pero o futbolín non era un invento galego?

- Pois este ten patente de Alemaña.

LUCY: Na presentación saídes alí e dicides "Ola"

AUDRONIA: Só podo dicir "Ola"? Unha palabra?

09:15. WELCOME.

(Presentación de alumnos e alumnas en polish english. Coros, danzas, música folklórica con harpa báltica antiga, ofrenda do pan e solistas de jazzzzzzzzzzzzz)

HEADMASTER: & aliora con la arshiésorya di mi professor partikjular di spaniol Dani, vi oy salutare a nuestrosh hueshpedesh spaniolesh.

- Onde está Audronia?

10:15. INTERMEDIO CAFETEIRO.

- Se non fora porque son de Ordes, este era o queique máis rico que probara na vida.

10:45. HISTORIA MAGISTRA VITAE EST.

LEOPOLDO: Que ben entendo xa o polaco!?

JUSTINA: Iso de aí arriba... é latín.

LEOPOLDO: Xa me parecía a min...

- Esta é a aula de inglés...

- Esta é a aula de informática...

- Esta é a aula de química...

- Esta é a aula de educación física. Están a facer ... Onde vas Isabel?

(...)

- É Isabel Steppingsky, a espontánea.

11:30. XANTAR.

XOSÉ MANUEL: Aínda non son as doce e xa comín tres veces!

- Que menú tan orixinal, caldo e filloas.

- É a primeira vez que deixo unha filloa no prato.

12:00. PAZO DO CONDE VON PLESS.

RECEPCIONISTA: Quen queira entrar, que poña chancletas.

VISITANTE: Que divertido é como patinar sobre xeo.

OUTRO: Si, ho, si. Que cara máis dura, o que queren é que enceremos o chan os visitantes.

- Pois eu non quería un pazo como este, ten moito que limpar!

13:30. CASA DO CONCELLO.

ALCALDE: ... e agora quero dirixir unhas palabras aos españois. Recibimos unha lección que non esqueceremos en moito tempo. Deséxovos que gañedes o mundial.

ALCALDE: ... e temos tres bisontes: dúas femias e un macho. Algúen ten algo que preguntar?

ISA: E se morre o macho?

ALCALDE: Malo será.

ISA: Non malo será si. Pero e se morre o macho?

CHRISTIAN: Nin as dúas da tarde son e xa nin podo coas pernas.

Where is Audronia?

14:30. PRAZA MAIOR.

JUSTINA: Se alguén quere cear, vaille sendo tempo.

ISA: Pois eu si, vou tomar un prato de spaguetti boloñesa.

XOSÉ MANUEL: A esta hora, toleaches?

20:20. RESTAURANTE DO HOTEL.

LEOPOLDO: Póñanos dous filetes de polo con patacas.

CAMAREIRA: É moi tarde, onde vai que cerrou a cociña.

Pszczyna: primeiro largo.

11:00. Carrefour.

- Pero imos ir ás montañas nese autobús?

- Non ese está para o desguace, o noso é o guay!

12:30. Kolej Linowa Czantoria.

LUCY: (A que manda máis que Isabel) Hai cinco horas para subir esa montaña. Lembrastes traer o calzado cómodo que vos mandamos, espero (...) Era broma, pero o que perda o ticket baixa a pé.

13:00. Chegada do telesilla.

- Quen quera seguir subindo a montaña son 15 minutos e arriba hai unha torre con moi boas vistas.

13:30. REPUBLIKA CESKA (Chequia)

- A sorpresa era que agora tes un pé en Polonia e outro en Chequia.

- En dous días, en tres países.

- España, Alemaña, Polonia e Chequia... fan catro!

15:00. WISLA.

- Adam Maliysz?

- 53 Kg, 170cm, 3 veces campión olímpico de salto de esquí.

- Pero non é de chocolate branco?

- Cala, animal, que esa é a estatua!

15:15. Comida e tempo libre.

16:45. Rúa Real de Wisla.

ISABEL: Onde comestes?

DANI: Nunha pizzería.

ISABEL: E que comestes?

LORENA: Pizza, que habiamos comer?

17:10. Meeting point.

- Alguén viu ás profes de Lituania? Só faltan elas!

18:00. WISLA-MALINKA.

- Pero isto que é?

- Unha pista de salto de esquí.

- Desas que saen por ano novo na tele.

- Pero desde onde se tiran?

- Desde ala arriba.

- Pero onde caen?

- Aquí abaixo.

- E como paran?

- Entrando nese edificio.

- Imposible....

18:30. No autobús.

TOMEK: Dani, toma o micro e repite este trabalinguas en polaco, "rlijt niuew wiuhy uh weuyr"

DANI: Lsadg xlfgkñlf ñldirnpñ d

TODOS: Moi ben...

19:00. Fin do primeiro largo.

12 de xuño. Ida.

8:20. Lavacolla.

10:30. Retraso dunha hora.
"Suban ao avión. Estabamos agardando por vostedes para despegar: son os últimos!"

11:30. Barajas, terminal 4.
"Prefire ir á terminal 1 de Barajas en metro a 3€ por persoa ou en autobús de balde?"

12:30. Lufthansa.
"Facturen vostedes mesmos nesa máquina, teño que atender business class." :-/

13:30. Cafetería C37-C38.
ISABEL: Tendes 3 horas libres, rapaces... Aproveitade para facer este traballo. Son vinte páxinas de nada.

17:20. Porta C42.
RAQUEL: Facemos unha foto?
XOSÉ MANUEL: Si, pero que esté angulada.

NURIA: Dani, xogamos ao "veo-veo"
DANI: Vale, pero sen cores... que non me gustan.

XOSÉ MANUEL: Leopoldo, identificas esa cruz que se ve ao fondo?
LEOPOLDO: Eh.... Si, é... unha cruz que está alí...

20:30. Munich.
A máis breve estancia en Alemaña: 15 minutos.

21:20. No aire.
CHRISTIAN: Nuria, Sofía, Lorena! Deixade de mirar eses tíos só é o equipo universitario de balonmán de Málaga que vai xogar o campionato europeo a Chipre.

22:30. Aterraxe en Cracovia.
CHRISTIAN: (Asado coma un polo) Eu así non dou, eh, mimá!

Gota fría centroeuropea, lóstregos, tronos, pedra, inundacións.

01:30. Pszczyna.
Cada ovella coa súa parella.

Fin.